نقد فیلم «برادران لیلا»: کن 2022
نقد فیلم «برادران لیلا»: سومین فیلم سعید روستایی، نویسنده و کارگردان ایرانی، خانواده‌ای را دنبال می‌کند که در جامعه‌ای که با فساد و کشمکش‌های اقتصادی آسیب دیده است، تلاش می‌کنند تا سرپا بمانند.
یکی از بهترین فیلم‌های جنایی و شاید یکی از بهترین فیلم‌هایی که در سال‌های اخیر اکران شد، درام حماسی پلیسی سعید روستایی، نویسنده و کارگردان ایرانی، فقط ۶.۵ بود. این فیلم که در تهران امروزی مملو از فساد، سرکش‌ها و پلیس‌هایی است که می‌جنگند تا شهر را از کنترل خارج نکنند، از نوع هیجان‌انگیز پراکنده، پر اکشن و اخلاقی پیچیده‌ای بود که دیگر در هالیوود نمی‌سازند. یا اگر آن را بسازند، در تلویزیون است و به آن سیم می‌گویند.
فقط 6.5 هرگز در ایالات متحده منتشر نشد، که به اندازه محیطی که آنقدر جذاب به تصویر کشیده شده است، جنایتکارانه است. سومین فیلم روستایی، حماسی به همان اندازه حماسی و صمیمی‌تر خانواده کارگری برادران لیلا، امیدواریم یکی از امیدوارکننده‌ترین استعدادهای جدید سینما را پس از اکران در رقابت در کن، بیشتر مورد توجه قرار دهد.
این فیلم مانند یک رمان عظیم قرن نوزدهمی از زولا یا دیکنز که در یک داستان سه ساعته خلاصه شده است، داستان پنج خواهر و برادر را دنبال می‌کند که در تلاشند تا در ایران سگ‌خواری که توسط کلاهبرداری، مبارزه طبقاتی، رقابت‌های قبیله‌ای و اقتصادی که برای همیشه در حال فروپاشی است، سرپا بمانند. در آستانه فاجعه «برادران لیلا» که پر از چرخش‌های قدرتمند گروه بازیگرانی هستند که بسیاری از آنها در «فقط 6.5» نیز بازی کرده‌اند، روستایی 32 ساله را نشان می‌دهد که فیلم‌سازی چیره‌دست، اگر چه به شدت تهاجمی است که صدایش کاملاً قابل محاسبه است.
فیلم‌های هموطن ایرانی اصغر فرهادی در اینجا به ذهن متبادر می‌شوند - هر دو کارگردان اغلب با پیمان معادی، یکی از بهترین بازیگران کشورشان کار می‌کنند - اگرچه در جایی که فرهادی بیشتر به دنبال جستجوگر و پیشنهاد است، روستایی همه چیز را به شیوه‌هایی بسیار جسورانه بیان می‌کند. صحنه‌هایی که صدها مورد اضافی را در خود جای داده‌اند که دامنه‌ای بی‌نظیر از عکس سیسیل بی. دمیل را دارند. فیلم‌های او درام‌های طاقت فرسای سینک آشپزخانه هستند که در آنها هیچ مشکلی برای پرتاب کردن در سینک آشپزخانه تا حد امکان ندارد، و شگفت‌انگیز این است که چگونه او اینقدر خوب از پس آن برمی‌آید.
برادران لیلا حول محور خواهر نامدار با بازی ترانه علیدوستی (که در فیلم «درباره الی» فرهادی نقش آفرینی کرد) و چهارتای برادران او که هرکدام شکل، اندازه و تیپ شخصیتی خاص خود را دارند، متمرکز است. مجری اخلاقی، علیرضا (نوید محمدزاده) است که در ابتدای فیلم از شغل یقه آبی خود اخراج شده است، در سکانسی نفس گیر که در آن تعداد زیادی کارگر با یورش پلیس ضدشورش به کارخانه شان فرار می کنند، کارخانه ای که می دانیم پس از تعطیلی آن بسته شده است. رئیس تمام درآمدها را اختلاس کرد.
سه برادر دیگر از منوچهر (معادی) همدل و در عین حال آسیب‌پذیر، تا راننده تاکسی بدنساز فرهاد (محمدعلی محمدی) تا سرایدار و مرد خانواده چاق، پرویز (فرهاد اصلانی) را در بر می‌گیرند. و سپس پدر اسماعیل (سعید پورصمیمی) است که چیزی جز کمی احترام هم از سوی فرزندان و هم از قبیله گسترده خود نمی خواهد، به خصوص پس از فوت یک پدرسالار بزرگتر، و اسماعیل را به عنوان نامزد احتمالی برای جانشینی او باقی می گذارد.
این، و اینکه تنها کسی که در خانه زندگی واقعی دارد، لیلا است، طرحی را پیش می‌برد که نیازهای فرد و خانواده دائماً با هم برخورد می‌کنند. همه می‌خواهند پیشرفت کنند، اما انجام این کار ناگزیر به این معنی است که از دیگران، چه برادر، خواهر، پدر یا همسایه‌تان، در دنیایی کج‌رو که غیرممکن است آن را بزرگ کنید - یا فقط همه چیز را بسازید - بدون توسل به شکلی از دیگران عبور کنید. از فریب
روستایی که فیلمنامه را نوشته است، زحمت زیادی می کشد تا نشان دهد که چگونه فساد در هر سطحی از زندگی ایرانی نفوذ کرده است، از کارخانه داران مکر در بالا گرفته تا افراد پایینی مانند پرویز، که به عنوان حمام در یک فروشگاه کار می کند. مرکز خرید و مشتریانش را مجبور به پرداخت دو برابر برای استفاده از توالت می کند. از میان کلاهبرداری‌های فراوان در برادران لیلا، جسورانه‌ترین آنها مربوط به کسب‌وکاری است که فرهاد می‌خواهد همه در آن سرمایه‌گذاری کنند، جایی که خودروها به خریداران بالقوه پیش‌فروش می‌شوند بدون اینکه واقعاً تحویل داده شوند. «این یک کلاهبرداری نیست، یک شغل است»، او این را چگونه توجیه می کند و به طور کلی در مورد کشوری صحبت می کند که مرزهای بین این دو برای همیشه محو شده است.
نقشه فرهاد تنها یکی از نقشه های زیادی است که خواهر و برادرها برای به دست آوردن پول درآوردند و یکدیگر را فریب می دهند تا بتوانند یکدیگر را از خرابی نجات دهند. تنشی که بر روی هر یک از آنها ایجاد می‌شود در فواصل زمانی معینی در طول فیلم، در صحنه‌هایی از درام خون‌گرم که بازیگران به سبکی بیشتر تداعی می‌کنند که جان کاساوتیس را تداعی می‌کند تا آنچه که معمولاً با سینمای ایران مرتبط است، تند می‌زند.
این یکی از راه‌هایی است که روستایی خودش را از جمع متمایز می‌کند. دیگری در جریان حماسی است که او به داستان می دهد، که با تمرکز بر یک پدرسالار و وارثان جنگ زده اش، می تواند شبیه نسخه ای از طبقه کارگر و تهرانی پدرخوانده باشد. کارگردان با همکاری دوباره با دی‌پی هومن بهمنش، از زوم‌های آهسته‌ای استفاده می‌کند که نشان تجاری دهه 1970 بود و در یک پلان ما را از مصیبت‌های جهانی جامعه ایران به دردسرهای یک خانواده می‌برد. او می داند که چگونه در مواقعی که نیاز دارد بزرگ شود، مثلاً در سکانس کارخانه، یا در صحنه عروسی طولانی که کاپولا و همچنین چیمینو را به یاد می آورد. اما او همچنین می‌داند که چگونه اکشن را به چند نفر محدود کند و «برادران لیلا» را بیش از همه به یک قطعه اجرایی تبدیل کند.
بازیگران انرژی فوق العاده و تفاوت های ظریف زیادی را به نقش های خود می آورند. هر شخصیت مملو از تناقض است، برای خانواده یا منافع خود می جنگد، یا گاهی اوقات هر دو، به خوبی می دانند که به ندرت کار درست را انجام می دهند. فقط علیرضا به نظر می رسد که در مورد خنثی کردن قانون تردید دارد و این بدان معناست که او بیشتر از دیگران مجازات می شود. محمدزاده، که قبلاً در Just 6.5 برجسته بود، در اینجا استثنایی است، به یاد ماندنی ترین صحنه در یک صحنه طولانی و طاقت فرسا که در آن او باید از یکی از اعضای خانواده رقیب صحبت کند که در عروسی گران قیمت پسرش کلاهبرداری کنند.
این سکانس حول محور عروج اسماعیل به تاج و تخت رهبر قبیله می چرخد، که مستلزم فریب دادن او به پنج فرزندش است تا هزینه آن را با آینده آنها بپردازند - در این مورد، با چشم پوشی از پولی که می تواند در یک سرمایه گذاری تجاری امیدوارکننده سرمایه گذاری شود. اگرچه حتی این معامله که شامل تبدیل حمام پرویز در مرکز خرید به یک فروشگاه پوشاک جدید می شود، به نظر می رسد با مشکلات قانونی مربوط به سند ملک مواجه شده است.
تنها خواهر و برادری که به ندرت فریب چیزی یا کسی را می خورد لیلا است. او هم پراگماتیست مقیم است (مجرد است، او هنوز با والدینش زندگی می کند) و هم تک فرزندی است که شغل مناسبی دارد. اینکه او معمولاً توسط دیگران نادیده گرفته می‌شود، زیرا او یک زن است و شاهد است که پدر و برادرانش تصمیم‌های بدی را یکی پس از دیگری می‌گیرند، یکی از نکات مهم در فیلمی است که پر از ایده‌ها و نقدهای اجتماعی است.
می توان استدلال کرد که تحمل همه چیز بسیار زیاد است، و لحظات خاصی وجود دارد که درام به یک ملودرام کامل تبدیل می شود - زمانی که احساس می شود بیش از حد و حتی از نظر فنی کمی شلخته است، گویی دوربین نمی تواند همه چیز را ثبت کند. منظمی. از این نظر، Leila’s Brothers یک فیلم کامل نیست، به هر حال این به معنای آن است. اما این یک فیلم عالی است هم از نظر ابعاد و هم از نظر آنچه که می‌خواهد در مورد ایران از طریق داستان سختی‌های بی‌شمار یک خانواده بگوید. روستایی به عنوان یک فیلمساز به قدری هدف بلند و گسترده ای دارد که حتی اگر گاهی از نشانه هایش غافل شود، صدای تکان دهنده خودش را پیدا می کند...
Log in to comment